Ik leende dit boek van een vriendin. Er zitten bijbelse stukken in verweven, vooral vanuit de vrouwelijke kant. Dat interesseert mij altijd, om vanuit vrouwelijk perspectief de wereld te benaderen.
Het boek speelt zich af in de tijd van Egypte. Hoe leefden vrouwen in die tijd. De rode tent, is het moment dat vrouwen menstrueren. Allen tegelijk met nieuwe maan. 3 dagen zitten ze in een tent. Hebben daar rust en gaan daarna weer verder in de dagelijkse gang van zaken. In het boek komt trouwen, zwangerschappen en bevallingen aan bod. In die tijd was het niet gezegd dat je altijd een gezonde baby op de wereld zet en ook niet dat je het zelf overleefd. Het boek beschrijft de man – vrouw verhouding uit die tijd (daar vind ik zelf natuurlijk wat van….). Toch voel je de kracht van de vrouwen. Je voelt hun verbinding met moeder natuur en welke krachten zij schenkt in de vorm van kruiden.
Uiteindelijk heeft het boek in de laatste pagina een prachtig, tranentrekkend einde. Dat verklap ik natuurlijk niet….
Wat mij het meest raakt uit dit boek is de wijze waarop we in deze tijd als vrouw leven. Hoe menstruatie soms als straf wordt ervaren in plaats van als kracht. We doen er alles aan om te laten zien dat tijdens de bloeding, wij vooral alles blijven doen. Zeker als je de reclame op tv mag geloven. Het boek zet je aan het denken. Wij vrouwen zijn niet hetzelfde als mannen. Wij hebben de gave meegekregen nieuw leven op de wereld te mogen zetten. Dat ritme mogen we eren in plaats van verstoppen. Of overslaan zoals de meeste hormoon ingrepen doen zoals de pil of de spiraal.
Daarnaast is het mooi om te lezen dat de vrouw dus 1 x per maand 3 dagen rust pakt. Gewoon niks doet. Dat is ook een belangrijke les in mijn ogen. Wij denderen in deze tijd maar door en vergeten gewoon even “niks” te doen. Nogal logisch dat we dan buikpijn krijgen en rugklachten. Ons lijf helpt ons herinneren om even “niks” te doen.
Een aantal jaar terug vertelde een oudere collega/vriendin mij: de overgang is bedoeld om zelfstandig de rust in je maandelijkse ritme te brengen…. Dat was schokkend nieuw voor mij. Zo had ik het nog nooit bekeken. En zijn er niet heel veel mensen die op dit moment overgangsklachten ervaren?
Is de overgang ook het moment dat we meer rust gaan inbouwen? Of gaan we juist meer doen? Meer werken, omdat de kinderen groter zijn bijvoorbeeld. Interessant om vanuit dit perspectief een te kijken.
Ik mag inmiddels zelf af en toe opvliegers ervaren. Vooral ’s nachts. Maar soms ook ineens een periode niet. Na dit boek ben ik de dagen gaan bekijken die ik had voor de opvlieger….. die waren altijd enorm druk. Ofwel vanuit fysiek heen en weer racen, ofwel vanuit mentaal hard werken.
Sinds ik daar bewuster mee omga, ervaar ik veel minder opvliegers…… wie weet…..welke inzichten dit boek jou brengt.
